D.O.A. - War On 45 (40th Anniversary Edition) LP

Trzecia płyta legendarnych pionierów punk rocka z Kanady – D.O.A. z 1982 roku. Wypasiona edycja na 40 urodziny ukazuje się nakładem Pasażera w maju 2023 roku. „War on 45” była sukcesorką albumów „Something Better Change” i „Hardcore ’81”, które są dziś uważane za absolutną klasykę punk rocka. Została nagrana w połowie 1982 oku podczas kilku nocnych sesji w Los Angeles (w nocy cena studia była połowę niższa). W polityce był to czas nasilenia się zimnej wojny i wyścigu zbrojeń oraz mnóstwa lokalnych, mniej lub bardziej krwawych konfliktów – stąd wydźwięk tytułu i większości zawartych na niej piosenek. Tę wojnę tam słychać. Z drugiej strony tytuł „War on 45” jest parodią popularnych wówczas kiepskich składanek z przebojami typu „Stars on 45”. Przy okazji War on 45 skrystalizował się nowy skład zespołu. Do Joey’a Shitheada i Dave’a Gregga dołączył Wimpy Roy z kanadyjskich Subhumans, którzy właśnie przestali istnieć, zaś perkusistą został Dimwit – starszy brat Chucka Biscuitsa, który z kolei właśnie odszedł z kapeli. 8 utworów znanych z oryginalnego wydania, wzbogacono o 7 bonusów, głównie z demo nagranego kilka miesięcy wcześniej, kiedy perkusistą był jeszcze wspomniany Biscuits (znany także z wielu innych legendarnych kapel – Black Flag, Danzig, Social Distortion etc). Tym samym na jednym LP macie dwu kanadyjskich perkusistów wszechczasów: braci Montgomery – Biscuitsa i Dimwita. Płyta zawiera dwie okładki, zarówno z jej amerykańskiego jak i europejskiego wydania, oraz 12 stronicowy booklet z unikalnymi, archiwalnymi zdjęciami, plakatami, oraz historią powstania tej płyty spisaną oczywiście przez kanadyjskiego ojca chrzestnego punk rocka, lidera D.O.A. – Joey’a Shitheada, gdzie pada wiele pysznych anegdot. Ten album daje po uszach tak mocno jak tylko D.O.A. zawsze potrafili i podsumowuje jeden z najlepszych okresów historii tych światowej sławy pionierów punka. Nową edycję „War on 45” nie odtworzymy na szybkie 45 rpm, tylko na regularne 33 obroty. I jest ten jeden, okrutnie symboliczny aspekt sytuacji, że choć upłynęło 40 lat i wszyscy myśleliśmy, że nic takiego już nas nigdy nie spotka, tuż za granicą mamy znów regularną wojnę.