Druga pełna płyta kolumbijskich przedstaicieli brutalnego i technicznego death metalu.
Chaos Vault:
Kolumbijczycy z InnerHate swoim drugim albumem dowodzą nam, że death metal nie koniecznie musi opiewać rządy Szatana, czy wybebeszanie zaropiałych zwłok. Że w tym gatunku muzycznym można wejść na tematy będące przedmiotem aktualnej debaty w świecie nauki.
Dobra, tendencyjnie zacząłem, uczepiając się faktu, że teksty na „Digital Embryonic Selection” dotyczą genetyki i pokrewnych dziedzin manipulowania naturą. Ale tylko dlatego, że nie miałem pomysłu na początek. Teraz mam już z górki, hehe. Tak więc InnerHate i ich death metal mimo nowoczesnej tematyki aż tak innowacyjni w sferze muzycznej nie są. Jak dla kogo, lecz dla mnie to atut, gdyż stary dobry death metal w stylu późniejszego Cannibal Corpse, Malevolent Creation czy Suffocation mi pasuje. Byle było to odegrane z jajami – szczęśliwie InnerHate spełnia ten warunek. Jest to więc brutalne, jest dosyć techniczne, dobrze brzmi i przyjemnie pachnie… no, może bez tego ostatniego. Ale fakt faktem, że InnerHate ma porządne inspiracje i potrafi je przekazać bez uciekania się do bezdusznego replikowania (skoro już przy genetyce jesteśmy) cudzych pomysłów na chybił – trafił. „Digital Embryonic Selection” jest krążkiem przemyślanym, bardzo spójnym i zabójczo skutecznym. Choć chwilami muszę przyznać, że nie potrafię powiedzieć, który aktualnie numer leci, bo ta spójność pociąga za sobą niewielką różnorodność stylistyczną. No ale w końcu to death metal bez większych ambicji w kierunku bardziej przyswajalnych form. I może autor okładki mógłby się bardzie przyłożyć. Mimo wszystko, jak dla mnie jest więc to płyta jak najbardziej w porządku.
Spisała się kolumbijska brygada całkiem nieźle i klasyczni death metalowi entuzjaści mogą sobie szperać w podziemiu za „Digital Embryonic Selection”. Myślę, że InnerHate ich nie zawiedzie. Inni pewnie ograniczą się do klasyków.